Natuur- en milieuorganisaties roepen op tot zorgvuldige locatiekeuze windmolens en zonneweides maar dan vooral gezien vanuit de belangen voor de natuur. Daarbij wordt uiteraard wel het belang voor een goede ruimtelijke inpassing en participatie van burgers genoemd. Helaas blijkt het dat deze goede bedoelingen niet juridisch geborgd worden. Mooie woorden maar in de praktijk komt er weinig van terecht. Zo wordt de ambitie van 50% lokaal eigendom nagestreefd. Vage woorden die in de praktijk slechts zelden zijn verwezenlijkt! In Noord-Holland-Noord weten wij dit beter als geen ander. Kijk naar het windplan Wieringermeer. Van alle mooie beloften is niets terecht gekomen. Alleen de grote multinationals zoals Vattenval en Microsoft zijn hier de winnaars en de inwoners zijn de dupe!
In de visie worden een aantal gewenste principes genoemd. Een heel belangrijk aspect dat wij missen is de eerlijke en nette compensatie voor direct omwonenden. Ook de natuurorganisaties erkennen de enorme impact van de plannen voor grootschalige energieprojecten.
“Je kan het land slechts eenmaal verpesten”
Waarom is er dan geen voorwaarde voor een nette compensatie voor omwonenden opgenomen als belangrijk principe. Er wordt verwezen naar de magere gedragscode die vanuit de windbranche is opgesteld. Deze beperkt zich tot een marginale schade vergoeding die door vele bewoners wordt omschreven als de “spiegeltjes en de kraaltjes”. Ook de nieuwe omgevingswet biedt weinig hoop, want daarin wordt het maatschappelijk risico, of terwijl de schade die burgers maar moeten accepteren, verhoogd van 2% naar 4%. Hiermee wordt de schade van de energietransitie verlegd naar de direct omwonenden en de voordelen naar diegene die er profijt van kunnen hebben.
Het belangrijkste wat wij missen in de visie van de natuurorganisaties is wel de mening van de inwoners van Noord-Holland-Noord zelf. Er zijn hier meerdere bijeenkomsten geweest waarbij de bevolking heeft gereageerd op de Regionale Energie Plannen. De algemene tendens is dat burgers geen grootschalige windturbine parken en zonnevelden willen in de buurt van steden, dorpen en bebouwing. Ook geen zonnevelden op agrarische gronden. Er is een vurige wens om op zijn minst een afstand van 600 meter van woningen te handhaven.
Er is ook een plan met draagvlak „Duurzaam Leefbaar“ met draagvlak van de burgers.
Helaas vinden wij van deze burgerwensen niet veel terug in de visie van de natuurorganisaties? Waarom steunt de natuurorganisaties niet het alternatieve concept RES NHN ‘DuurzaamLeefbaar’ waarin een combinatie is gezocht van verbetering van de oevers als foerageergebied voor vogels en energieopwekking met voornamelijk zonnepanelen. Goed voor de burgers en goed voor de natuur!
